۱۳۸۸ آذر ۲۵, چهارشنبه

تاسیس رصدخانه گرینویچ - داستان زمان و مکان (قسمت دوم)


تاسیس رصد خانه گرینویچ



کشف قاره نو یافته و مسیرهای تجاری جدید به سرزمین های ثروتمند مشرق زمین، امکان کسب ثروت فروان و ایجاد امپراتوری های تازه را برای ملت های دریانورد اروپائی فراهم ساخت. اتکای شدید بر تجارت دریائی و حجم رو به افزایش کالا و کشتی هایی که برای آن به آب انداخته می شدند باعث شد تا یافتن طول جغرافیایی به اولیت نخست بین المللی بدل گردد.

هر ملتی تلاش می کرد تا اولین کسی باشد که پاسخ این پرسش را پیدا کرده تا بدون شک از ثروت و قدرت بی انتهای در دست داشتن چنین دانشی بهرمند گردد.

در سال 1674 میلادی، چارلز دوم پادشاه انگلستان، متقاعد شد که راه حل مسئله طول جغرافیایی در ستاره شناسی نهفته است. معشوقه او، لوئی دو کروای، دوشس پورتماوث، با مرد فرانسوی به نام، سور دو سن پیر، آشنا شده بود که ادعا می کرد اگر نقشه حرکت ماه نسبت به دیگر ستارگان رسم شود، می توان از آسمان به عنوان ساعتی بزرگ برای تعیین طول جغرافیایی استفاده نمود.

چارلز دوم، چهار تن از مورد اعتماد ترین مشاوران خود را مامور ساخت تا بررسی کنند که آیا چنین طرحی عملی است یا خیر. آنها سراغ ستاره شناس سرشناس آن زمان، جان فِلَنستید رفته نظر او را جویا شدند.


جان فلَمستید


فلنستید پیشنهاد سور را با توجه به دانش کنونی ستاره شناسی مسخره توصیف نمود، زیرا در آن زمان: نقشه ستارگان دقیق نبود، جدول زمانبندی قابل اتکائی برای حرکت ماه وجود نداشت،  و مشخصا جدولی برای مقاسیه حرکت ماه نسبت به کره در بر گیرنده ستارگان ثابت در آسمان در دست نبود.


لوئی دو کروای


در پاسخ، چارلز دوم تصمیم گرفت که تنها راه بهبود این وضعیت تاسیس یک رصدخانه است، او سریعا جان فلنستید را به عنوان نخستین ستاره شناس سلطنتی منصوب نمود. وظیفه او «..وقف نمودن خودشان با حداکثر دقت و تلاش ممکن در تصحیح جداول حرکت ستارگان و تشخیص موقعیت ستارگان ثابت، به منظور تعیین نهایی طول جغرافیایی تا رسیدن به سر حد تکامل در هنر ناوبری است».

چارلز دوم، دستور ساخت رصدخانه سلطتنی خود را به سِر جوناس مور، نقشه بردار اعظم سازمان نقشه برداری، صادر نمود. سنگ بنای رصدخانه در ساعت 3:14 دقیقه بعد از ظهر 10 اوت 1675 میلادی گذاشته شد. مطابق خرافات آن زمان، فلنستید شخصا نقشه طالع بینی رصدخانه را رسم نمود. دست نوشته های فلنستید حاکی از آنند که نه او و نه همکاران اش به اینجور علوم مخفی هیچ اعتقادی نداشته اند. او در این مورد می نویسد: «دوستان، آیا می توانید جلوی خنده خود را بگیرید؟».


نمایی از رصدخانه گرینویچ


بخش اصلی رصدخانه ابتدائی که توسط سِر کرستوفر ورِن طراحی شده بود، که خود یکی از استادان ستاره شناسی در آن زمان به حساب می آمد. رصدخانه اصلی از سه طبقه تشکیل می شد. با تاکیدات چارلز دوم، که ساخت رصدخانه بیش از 500 پاند هزینه بر ندارد. ساخت نمای بیرونی رصدخانه در کریسمس 1675 به پایان رسید و فلمستید و دو خدمتکار در 10 ژوئیه 1676 به آنجا نقل مکان نمودند. در آخر ساخت رصدخانه 520 پاند و 9 شلینگ و 1 پنس برای شاه هزینه برداشت.

وظیفه فلمستید، ترسیم نقشه اجرام آسمانی با دقت بسیار بالا به شیوه ای بود تا بتوان از آن در ناوبری با کمک ستارگان استفاده نمود.

روش کار بدین صورت بود که او ابزار رصد یا همان تلسکوپ را در طول نصف النهار، یا خط شمالی - جنوبی قرار می داد. همانطور که ستارگان بالای سر ستاره شناس می چرخیدند، او می توانست موقعیت هر ستاره را نسبت به نصف النهار خود اندازه گیری نماید. همچنین با کمک یک مسئول ثبت زمان بازه های زمانی گردش زمین را نیز ثبت می نمود.


از طریق مقایسه هزاران رصد انجام شده از یک نصف النهار واحد، او می توانست نقشه دقیق آسمان را رسم نماید.

متاسفانه به دلیل اینکه رصد خانه وِرِن بر زیربنای یک برج قدیمی ساخته شده بود، بر نصف النهار کاملا منطبق نبوده بلکه کمی به سمت غرب انحراف داشت و اتاق هشت ضلعی وِرِن برای این منظور ناکارآمد به نظر می رسید. فلنستید رصدخانه موقعیت یابی خود را در اتاقکی در ته باغ خود بنا نهاد. در 43 سال پس از آن، کار فلنستید در رصدخانه اش، که سقف متحرکت آن به عقب کشیده می شد تا روی بر آسمان شب گشاید، اندازه گیری جابجائی ستارگان بالای سرش بود.

ساختمان کوچکی، که سدس (زاویه یاب) 7 فوتی (210 سانتیمتر) و کمال 7فوتی دیواری در آن واقع بود، به پایگاه اصلی رصدخانه بدل گردید. در سال 1720 اِدموند هالی به مقام ستاره شناس سلطنتی منصوب گردید، او در آن زمان متوجه شد دیوار آجری نصف النهار فلمستید از سمت شیب دار تپه شروع به نشست به سمت پارک سلطنتی کرده است.

هالی پیشنهاد نمود تا دیوار نصف النهار تازه ای که کمی شرق تر از دیوار کنونی باشد بنا گردد، تا بتوان روی آن دو کوادرانت ستاره شناسی جدید نصب نمود.

این حرکت به الگوی بسط و توسعه رصدخانه در آینده تبدیل گردید. هر بار تلسکوپ بهتری نیاز بود، اتاق تازه ای به ساختار موجود اضافه می شد؛ همیشه همخط با نصف النهار اولیه اما متوالیا هر بار شرق تر از بار قبل.

اگر از نصف النهار اولیه فلمستید به سمت شرق حرکت نمایید، با سه نصف النهار بعدی: هالی، بردلی، و آیری روبرو خواهید شد که آخری در سال 1884 به عنوان نصف النهار مبداء جهانی شناخته شد.


در تصویر بالا پرتوی لیزری دیده می شود که نمایشگر نصف النهار مبدا است





دعوای تاریخی:

یکی از دعوا های تاریخی معروف در این دوره دعوای میان سر آیزاک نیوتون پدر علم فیزیک و جان فلمستید است.

فلمستید قصد نداشت تا وقتی که خود از بدون نقص بودن نقشه ستارگان اش مطمئن نشده آن را منتشر نماید. اما سر آیزاک نیوتون که برای اتمام کار خود به تحقیقات فلمستید نیاز داشت، از نفوذ اش در حلقه ستاره شناسان استفاده نمود تا فلمستید را تحت فشار قرار داده نهایتا تحقیقات نیمه کاره او در 1712 منتشر گردید.

فلمستید که از این موضوع بسیار عصبانی بود، 300 نسخه از 400 نسخه منتشر شده کتاب را خود خریداری کرده، آتش زد. همسر فلمستید در سال 1725 نسخه تصحیح شده کار او را منتشر نمود که این تاریخ البته پنج سالی پس از مرگ دانشمند بود.

ادامه دارد..




۱۳۸۸ آذر ۱۹, پنجشنبه

تویتر چه کمکی به برنامه ریزی سفر شما می تواند بکند؟


تویتر چه کمکی به برنامه ریزی سفر شما می تواند بکند؟


احتمالا تا به حال نام تویتر (www.twitter.com)  را شنیده اید. چون این مقاله را می خوانید پس فارسی بلدید و با مسائل روز ایران هم آشنایید و البته نقشی که تویتر در آن بازی نموده است. اما تویتر کارهای دیگر نیز می تواند بکند.

این ابزار ساده اینترنتی به هر کس امکان می دهد تا سخن خود را با کمک 140 حرف بیان کند.
برای سفر چکار می تواند بکند؟

روش کار خیلی ساده است. درست مانند آن است که سر خود را از پنجره  آپارتمان بیرون بیاورید و پرسش هایتان در مورد مقصد سفر را از آن داد بزنید و ناگهان خبره ترین کارشناسان سفر پای پنجره جمع شوند و به سوال های شما پاسخ دهند.

نکته مهم در نحوه استفاده شما از تویتر و  تهیه فهرست صحیح دنبال کنندگان تان (Followers) است. به موارد زیر توجه کنید:
1.      قبل از مسافرت با مردم مقصد سفر خود ارتباط برقرار نمایید. در این راه ابزار جستجوی  تویتر، http://Search.twitter.com به کمک شما می آید. برای جستجوی مناسب عملگر هایی در این ابزار جاسازی شده اند. برای مثال :با جستجوی این عبارت  near:Baku within:5mi ، افرادی که در شهر باکو و تا فاصله 5 مایلی این شهر زندگی می کنند را برای شما پیدا خواهد کرد.
2.      اگر زیاد مسافرت می کنید یا قصد دارید در طول سفر خود از چندین کشور بازدید نمایید، به برنامه های جانبی دیگری همچون، tweetdeck یا Hootsuite نیاز خواهید داشت. اگر با لپ تاپ سفر نمی کنید در این صورت همان فهرست های تویتر کافی اند. در هر حال، با زیاد شدن دنبال کنندگان تان نیازمند منظم کردن فهرست آنها هستید تا در مواقع مورد نیاز از آخرین تویت های شان خبردار شوید. برای مثال دوستان آفریقای جنوبی خود را در یک گروه قرار دهید و هم دانشکده ای ها را در گروه دیگر.
3.      بهترین راه برای شروع یک مکالمه آن است که سوال خود را بپرسید. اگر پاسخ مناسب دریافت نکردید سوال تان را دقیق تر بپرسید. شاید خوب باشد که از دیگران بخواهید کمک تان کنند. مثلا "آیا کسی را می شناسید که در مورد سفر به عمان اطلاعاتی داشته باشد؟" و البته Retweet را هم فراموش نکنید. با این روش تویت های شما توسط دیگران منتشر می شوند و بد نیست در این مواقع از دوستان تویتری خود بخواهید که سوال شما را Retweet نمایند.
4.      بهترین قیمت ها را در تویتر بیابید. صنعت توریسم کم کم به اهمیت قدرت خرید جامعه تویتر پی برده، از مزایای آن بهره می برد. با جستجو در تویتر از بهترین قیمت ها با خبر شوید. همچنین با دنبال کردن خط هوائی یا آژانس مسافرتی مورد علاقه خود در تویتر حتی ممکن است قیمت هایی پیدا کنید که در گوگل پیدا نمی شوند.
5.      آنلاین را به آفلاین تبدیل نمایید. در دنیای تویتر واژه جدیدی به نام Tweetup شکل گرفته است. Tweetup ها کسانی هستند که در تویتر قرار می گذارند و برای وقت گذرانی و شاید نوشیدن و گپ زدن، دور هم جمع می شوند. این راه خوبی برای یافتن هم سفر چه در وطن و چه در مقصد است. می توانید موقع سفر به دنبال tweetup های نزدیک خود گشته یا خودتان یکی آغاز نمایید. فقط یادتان باشد جائی را انتخاب نمایید که با نوشیدنی خوب از همه پذیرائی کرده و اینترنت wifi خوب به مشتریان خود ارائه می دهد.

۱۳۸۸ آذر ۱۸, چهارشنبه

شهر ارم کجاست؟



مگر ندانسته‏اى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶)با عمارات ستون‏دار ارم (۷)كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸)و با ثمود همانان كه در دره تخته‏سنگها را مى‏بريدند (۹)و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند] (۱۰)همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱)و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲)[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳)زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴)اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى‏آزمايد و عزيزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد مى‏گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است(۱۵)

این آیات 6 تا 15 قرآن مجید، داستان قوم عاد و شهر ارم را بازگو می کنند.  شهری که با ستون های سنگی معروف خود به دلیل نا فرمانی از خداوند در زمین فرو رفته است.

ما عادت به خواندن قرآن داریم و شاید برخی هم پیدا شوند که از آیات آن درس هایی بگیرند اما دانشمندان و تاریخ دانانی هم هستند که به این داستان ها علاقمند اند و در پی کشف واقعیت شهر های گمشده هستند.
همانطور که اشاره کردم یکی از این شهر ها، ارم است.
امروزه منطقه ای در نزدیکی شهر اوبار (یکی دیگر از نام های ارم) در کشور عمان را مکان واقعی این شهر می دانند.
در متون باستانی از شهر اوبار (یا ارم) نام برده شده است و در داستان ها آمده که این شهر در قسمت جنوبی شبه جزیره عربستان مرکز داد و ستد بوده است. در افسانه ها آمده که شهر حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح بنیان گذاشته شده و تا قرن نخست میلادی پابرجا بوده است.

برپایه این داستان، شاه شداد به هشدار های پیامبر قوم عاد توجه نمی کرد و خداوند شهر را نابود کرد، همه آن را در ماسه و شن مدفون کرده طوری که دیگر اثری از آن باقی نماند. نام شهر ارم پس از ترجمه داستان های هزار و یک شب به ادبیات غربی راه پیدا نمود.





کشفیات اخیر ارم را از افسانه برون آورده اند.
در اوائل دهه 80 میلادی، گروهی از محققین علاقمند به تاریخ ارم، با کمک ماهواره های سنجش از دور ناسا، سیستم های رادار نقشه برداری از سطوح زیرین زمین، اطلاعات و تصاویر برنامه لندست که از شاتل چلنجر و اسپات گرفته شده بودند، مسیر های حرکت کاروان های شتر و محل تلاقی آنها را شناسائی نمودند.

منطقه ای در استان ظفار، در کشور عمان به عنوان مکان احتمالی این تمدن گمشده مشخص گردید. تیمی متشکل از ماجراجوئی به نام رنالف فینس، باستان شناسی به نام جوریس زرینز، فیلم سازی به نام نیکلاس کلپ، و حقوق دانی به نام جورج هِجز، پس از چندین سفر تحقیقاتی در محل نقطه ای نزدیک یک چاه آب به نام الشیسار(در مورد نوشتار صحیح این نام مطمئن نیستم)  را پیدا کردند.

نزدیک این واحه، محل تاریخی وجود دارد که تا پیش از آن به عنوان یک قلعه قرن 16 شناخته می شد. حفاری ها حاکی از شهرنشینی های کهن داشت و همچنین اجناس بازرگانی مربوط به سرزمین های دور نیز در آنجا یافت شد.
ظاهرا این قلعه قدیمی بر فراز غار آهکی بنا شده بوده که آب موجود در آن منبع آب شرب شهر به حساب می آمده است. بدین سان و با وجود این منبع آب، ارم به واحه ای پر اهمیت بر سر مسیر های تجاری منطقه تبدیل شده بوده است.

مصرف بیش از حد ساکنان قلعه از آب زیر زمینی موجود در غار، باعث تخلیه سفره آب آن شده، خود باعث خشک شدن دیوار ها و سقف غار گردید.
با خشک شدن غار، تخمین زده می شود که در سال های بین 300 تا 500 پیش از میلاد مسیح، سقف غار فرو ریخته و تمام شهر و قلعه دور آن را با خود فرو برده باشد.

جمع آوری از منابع مختلف
عکس از ویکیپدیا

۱۳۸۸ آذر ۱۱, چهارشنبه

Couch Surfing


پروژه کُوچ سِرفینگ با 1.5 میلیون عضو که در 231 کشور جهان پراکنده اند، بزرگ ترین شبکه مهمان نوازی رایگان در جهان است. در سال 2008 روزانه بیش از 30 میلیون صفحه در کوچ سرفینگ بازدید شدند.

ایده اصلی کوچ سرفینگ بسیار ساده است. اگر دوست دارید به جایی سفر کنید، کسی را بیابید که آنجا زندگی می کند و حاضر است شما را مهمان خود نماید (یک جور چتربازی قانونی و محترمانه) . بقیه جزئیات به دو طرف مهمان و صاحب خانه و توافقات فی مابین بر می گردد.

کوچ سرفینگ یک نوع خاص از شبکه های اجتماعی است که به طور اختصاصی برای جهانگردان طراحی شده.

کارکرد

ثبت نام در کوچ سرفینگ مجانی است. بعد از انجام مراحل مربوطه، فرد شروع می کند به پر کردن اطلاعات شخصی خود، اینکه آیا خانه، اتاق یا مکانی برای پذیرائی از دیگران دارد. چه جور سفر کردنی را دوست دارد و دیگر علایق شخصی خود.

میزان جزئیاتی که هر فرد در مورد خود ارائه می دهد بستگی به خود او دارد، و هیچ اجباری در ارائه همه جزئیات شخصی و زندگی خصوصی نیست. اما هرچه خود را دقیق تر معرفی نمایید، اعتماد دیگران بیشتر به شما جلب خواهد شد.

در این گونه مبادله مهمان نوازی، اصل نخست اعتماد بین طرفین است. بخصوص در مسافرت های بین کشوری و بین قاره ای که فرهنگ ها بسیار  متفاوت هستند و میزبان و مهمان باید به یکدیگر اعتماد بسیار داشته باشند.

در سایت، همیشه داوطلبانی هستند که با مراجعه حضوری اطلاعات ارائه شده توسط فرد را (چه شخصی چه امکانات اقامت) بررسی کرده نتیجه را در سایت منتشر می کنند.

شما می توانید بر مبنای، جنسیت، سن، محل زندگی و میزان فعالیت افراد در سایت، شخص مورد نظر خود را پیدا نمایید. همچنین این امکان وجود دارد تا پس از پایان سفر، مهمان و میزبان از تجربه خود و از یکدیگر بنویسند.

یک شرط مهم در سایت این است که میزبان حق دریافت پول از مهمان یا مهمانان خود را ندارد البته بجز در مواقع خاص (مانند هزینه های مربوط به خورد و خوراک) که باید با توافق قبلی و پیش از شروع سفر انجام شده باشد.

اعضا ممکن است، بجای (یا در کنار) امکانات اقامت، خدمات دیگری همچون توصیه های سفر، ترجمه یا حتی تورهای محلی ارائه کنند. ضمنا اعضائی که برای سفر خاصی دنبال همسفر می گردد در انجمن های سایت می توانند به دنبال همراه بگردند.

همچنین در سایت بانک اطلاعاتی حاوی برنامه هایی که اعضاء سایت اعلام می کنند هم وجود دارد. به عنوان نمونه برنامه سالیانه کمپ کنار دریای برلین را می توان نام برد که معمولا هزار نفری در آن شرکت می کنند.

دیزین


دیزین،

ما در ایران فکر می کنیم که پیست اسکی دیزین از بهترین پیست های اسکی در جهان است، و هرجا اطلاعاتی در مورد آن میابیم برای مان هیجان انگیز می شود. به هر حال این سایت هم اطلاعات خوبی درمورد پیست و همچنین نقشه مسیر های اسکی آن دارد.
برای مراجعه به سایت اینجا را کلیک نمایید.

۱۳۸۸ آذر ۱۰, سه‌شنبه

منشاء پاستا کجاست؟


فکر می کردم که آبگرم بدون پاستا نمیشه بعد به فکرم رسید که البته پاستا هم بدون آبگرم درست نمی شه و این مقاله در نتیجه آمد.


اینکه پاستا از کجا آمده و چه کسی آن را اختراع کرده، موضوع بحث تاریخی داغی است. آیا مخترع پاستا چینی ها بوده اند؟ یا ایتالیایی ها؟ یا عرب ها؟

در آن شکی نیست که مارکو پلو در سال 1295 میلادی رشته (Noodles) را از چین به ایتالیا آورد. اما اغلب متخصصان تاریخ اغذیه معتقدند که نوعی از پاستا سال ها پیش از این تاریخ در ایتالیا رواج داشته است. نقاشی های روی دیوار در یک مقبره اتروسک ای وسائل آشپزخانه ای - شامل تخته شیرینی پزی، وردنه و چرخ - را نمایش می دهد که تا حد بسیار زیادی مشابه وسائلی است که امروزه برای تهیه پاستا بکار می روند.

ضمنا مدارکی وجود دارد که رومیان باستان، خمیر ترش نشده ای از آرد و آب درست کرده، سرخ نموده، به نوار های پاستا مانندی بریده و با خورش می خورده اند.

آپیشیوس خوراک شناس مشهور رومی قرن نخست میلادی، ظروف غذای پخته با خمیر پاستا مانندی را شرح می دهد که با لایه ای از دیگر ترکیبات خوراکی پوشانده می شد.

آیا این نوعی لازانیای رومی نبود؟

هر زمان یا مکانی که پاستا اختراع شده باشد، بدون شک این سیسیلی های بودند که برای نخستین بار آن را در آب جوشاندند. آنان، آبیاری و کشاورزی را از اعراب که در طول قرن 9 میلادی جزیره را به تصرف خود در آورده بودند یاد گرفتند، و مطابق مدارک تاریخی، در قرن 12 میلادی، سیسیلی ها نوعی پاستای بلند و نازک همچون اسپاگتی درست می کردند.
همزمان کالابریایی ها استاد پیچاندن نوارهای پاستا و درست کردن پاستای لوله مانندی مشابه ماکارونی های امروزی بودند.

یک کتاب آشپزی ایتالیایی مربوط به قرن سیزدهم میلادی (درست کمی قبل از بازگشت مارکو پولو از چین)، دستور العمل هایی برای تهیه انواع پاستا از جمله راویولی، ورمیشل و تورتولینی ارائه می دهد.

ظاهرا جای شکی باقی نمی ماند که حتی پیش از بازگشت مارکوپولو نیز در ایتالیا پاستا وجود داشته است، و البته موزه پاستا در شهر رم پر از مدارکی محکم برای اثبات این موضوع است.

در عصر رنسانس، پاستا به پای ثابت منوی رستوران های ایتالیایی بدل گشت. فلورانسی های پولدار آن را به همراه شکر و ادویه جات گرانقیت، صرف می کردند. اما افراد معمولی تر، آن را ساده یا با مواد غذائی ارزان تری همچون سیر، سبزیجات و پنیر، می خوردند.

آن روز ها، پاستا ساده، تازه و دست ساز بود و فرسنگ ها با انواع تجاری خشک آن که امروزه در رنگ ها، اشکال و مزه های گوناگون ساخته می شود فاصله داشت. افتخار ساخت این مدل پاستا البته متعلق به ناپلی ها است.

زمین های حاصلخیز اطراف شهر ناپل، مکانی ایده آل برای رشد گندم دورام، که بهترین آرد برای تهیه پاستا از آن تولید می شود، است. همچنین ترکیب باد و آفتاب این منطقه بهترین شرایط را برای خشکاندن پاستای تجاری فراهم می آورد. همانکه ناپلی ها این را کشف کردند، صنعت ساخت پاستا به صورت تجاری در اطراف شهر پا گرفت، تا جائی که در اواخر قرن هیجدهم میلادی، مصرف پاستا در تمام ایتالیا فراگیر شد.

ماکارونی، اسپاگتی و تالیاتِله نخستین اشکال پاستا بودند که به صورت تجاری تولید شدند، که البته در آن زمان تنها با آب و آرد ساخته می شدند.

در این زمان، پاستا مبدل به غذای فقرا گشته معمولا با خورش گوجه فرنگی تهیه می شد. گوجه فرنگی که از قاره آمریکا به اروپا راه پیدا کرده بود، همچون گندم دورام با آب و هوای جنوب ایتالیا بسیار سازگار از آب در آمد. زمانی که عشق میان ایتالیایان و گوجه فرنگی شکل گرفت، تبدیل به وصلتی نا گسستی شد که تا به امروز پابرجا مانده است.

در این زمان، پاستایی که در آن از تخم مرغ استفاده شده باشد در شمال ایتالیا تهیه می شد و هنوز به صورت تجاری تولید نشده بود. پاستا با تخم مرغ (Pasta all'uovo) معمولا به صورت تازه، با گوشت پر شده یا با خورش، برای افراد ثروتمند تهیه می شد.

تنها در قرن بیستم بود که پیشرفت های صنایع غذائی امکان تهیه تجاری پاستا با تخم مرغ (آنگونه که امروزه در همه فروشگاه ها به سادگی پیدا می شود) فراهم گردید.