مگر ندانستهاى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶)با عمارات ستوندار ارم (۷)كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸)و با ثمود همانان كه در دره تختهسنگها را مىبريدند (۹)و با فرعون صاحب خرگاهها [و بناهاى بلند] (۱۰)همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱)و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲)[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳)زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴)اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مىآزمايد و عزيزش مىدارد و نعمت فراوان به او مىدهد مىگويد پروردگارم مرا گرامى داشته است(۱۵
این آیات 6 تا 15 قرآن مجید، داستان قوم عاد و شهر ارم را بازگو می کنند. شهری که با ستون های سنگی معروف خود به دلیل نا فرمانی از خداوند در زمین فرو رفته است.
ما عادت به خواندن قرآن داریم و شاید برخی هم پیدا شوند که از آیات آن درس هایی بگیرند اما دانشمندان و تاریخ دانانی هم هستند که به این داستان ها علاقمند اند و در پی کشف واقعیت شهر های گمشده هستند.
همانطور که اشاره کردم یکی از این شهر ها، ارم است.
امروزه منطقه ای در نزدیکی شهر اوبار (یکی دیگر از نام های ارم) در کشور عمان را مکان واقعی این شهر می دانند.
در متون باستانی از شهر اوبار (یا ارم) نام برده شده است و در داستان ها آمده که این شهر در قسمت جنوبی شبه جزیره عربستان مرکز داد و ستد بوده است. در افسانه ها آمده که شهر حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح بنیان گذاشته شده و تا قرن نخست میلادی پابرجا بوده است.
برپایه این داستان، شاه شداد به هشدار های پیامبر قوم عاد توجه نمی کرد و خداوند شهر را نابود کرد، همه آن را در ماسه و شن مدفون کرده طوری که دیگر اثری از آن باقی نماند. نام شهر ارم پس از ترجمه داستان های هزار و یک شب به ادبیات غربی راه پیدا نمود.
کشفیات اخیر ارم را از افسانه برون آورده اند.
در اوائل دهه 80 میلادی، گروهی از محققین علاقمند به تاریخ ارم، با کمک ماهواره های سنجش از دور ناسا، سیستم های رادار نقشه برداری از سطوح زیرین زمین، اطلاعات و تصاویر برنامه لندست که از شاتل چلنجر و اسپات گرفته شده بودند، مسیر های حرکت کاروان های شتر و محل تلاقی آنها را شناسائی نمودند.
منطقه ای در استان ظفار، در کشور عمان به عنوان مکان احتمالی این تمدن گمشده مشخص گردید. تیمی متشکل از ماجراجوئی به نام رنالف فینس، باستان شناسی به نام جوریس زرینز، فیلم سازی به نام نیکلاس کلپ، و حقوق دانی به نام جورج هِجز، پس از چندین سفر تحقیقاتی در محل نقطه ای نزدیک یک چاه آب به نام الشیسار(در مورد نوشتار صحیح این نام مطمئن نیستم) را پیدا کردند.
نزدیک این واحه، محل تاریخی وجود دارد که تا پیش از آن به عنوان یک قلعه قرن 16 شناخته می شد. حفاری ها حاکی از شهرنشینی های کهن داشت و همچنین اجناس بازرگانی مربوط به سرزمین های دور نیز در آنجا یافت شد.
ظاهرا این قلعه قدیمی بر فراز غار آهکی بنا شده بوده که آب موجود در آن منبع آب شرب شهر به حساب می آمده است. بدین سان و با وجود این منبع آب، ارم به واحه ای پر اهمیت بر سر مسیر های تجاری منطقه تبدیل شده بوده است.
مصرف بیش از حد ساکنان قلعه از آب زیر زمینی موجود در غار، باعث تخلیه سفره آب آن شده، خود باعث خشک شدن دیوار ها و سقف غار گردید.
با خشک شدن غار، تخمین زده می شود که در سال های بین 300 تا 500 پیش از میلاد مسیح، سقف غار فرو ریخته و تمام شهر و قلعه دور آن را با خود فرو برده باشد.
جمع آوری از منابع مختلف
عکس از ویکیپدیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر